วันอาทิตย์ที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2559

หลักภาษามาเลเซีย 6

หลักภาษามลายู (  6 )
                เพื่อนๆสมาชิกที่ติดตามโพสต์ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับหลักภาษามลายูคงสามารถแต่งประโยคคำถามเป็นภาษามลายูได้แล้วนะครับ วันนี้เราจะทำความรู้จักเกี่ยวกับประโยคอีกรูปแบบหนึ่ง นั่นก็คือประโยคบอกเล่าหรือที่เรียกเป็นภาษามลายูว่า ayat penyata
ในภาษามลายูประโยคจะเป็นประโยคได้ต้องประกอบด้วยส่วนสองส่วน คือ ภาคประธานและภาคแสดง  แล้วภาคประธานคืออะไร? ภาคแสดงคืออะไร?
ภาคประธานคือ ส่วนที่เป็นผู้กระทำ เพื่อให้ทราบว่า ใคร หรืออะไร ที่จะแสดงอาการในประโยคนั้นๆ อาจมีส่วนขยายหรือไม่มีก็ได้  เช่น ฝนตก  ลมพัด  รถติดมาก  นักเรียนเข้าแถว  ฉันกินข้าว เป็นต้น
          ภาคแสดง   เป็นส่วนที่บอกอาการ หรือบอกสภาพของประธาน ว่าทำกริยาอะไรหรือเป็นอย่างไร   เช่น นักเรียนอ่านหนังสือในห้องสมุด  ฉันไปโรงเรียน  แมวกัดหนู
ภาษามลายูง่าย เป็นต้น
ประโยคบอกเล่าในภาษามลายูจะมีรูปพื้นฐานอยู่สี่รูปด้วยกันคือ
                 ภาคประธาน                          ภาคแสดง
1.             นาม/นามวลี                                นาม/นามวลี
Saya                                         guru.
ฉัน                                                        (เป็น)ครู
Budak itu                                  orang Melayu.
เด็ก(คน)นั้น                     (เป็น)คนมลายู

2.             นาม/นามวลี                                        กริยา/กริยาวลี
Somsak                                    tidur.
สมศักดิ์                                 นอน
Pelajar sekolah itu                   membaca buku tatabahasa.
นักเรียน (คน)นั้น            อ่านหนังสือหลักภาษา
3.             นาม/นามวลี                                        คุณศัพท์/คุณศัพท์วลี
Mereka                                                cerdik.
พวกเขา                                                ฉลาด
Kawan saya                                        rajin belajar.
เพื่อน(ของ)ฉัน                   ขยันเรียน
4.             นาม/นามวลี                                        บุพบทวลี
Dia                                            di dalam bilik itu.
เขา                                                         (อยู่)ที่ในห้องนั้น
Surat itu                                     untuk saya.
จดหมายนั้น                                        สำหรับฉัน           
คำชี้แจง
1.             ถ้าเพื่อนๆสังเกตประโยคตัวอย่างที่หนึ่งและที่สองให้ดีๆ จะพบในภาษามลายูเราจะไม่ต้องใช้คำว่า เป็น สำหรับเชื่อมประโยคเลยนะครับ ทั้งนี้ก็เพราะว่าการวางคำเช่นนี้จะทำให้มีความหมายว่า เป็น ขึ้นมาเองในภาษามลายู
2.             และคำว่า ของ ก็เช่นกันในภาษามลายู เราไม่จำเป็นต้องใช้นะครับ เราเพียงแค่เอาคำนามสองตัวมาวางคู่กัน เราก็ได้ความหมาย ของ เกิดขึ้นมา เช่น rumah (บ้าน) saya (ฉัน) = Rumah saya บ้านของฉัน
3.             และอีกคำหนึ่งที่สามารถละได้ก็คือคำว่า อยู่ อย่างในกรณีของประโยครูปที่สี่ แต่ถามว่าแล้วในภาษามลายู ไม่มีคำว่า อยู่ หรือ? คำตอบก็คือ มี โดยคำว่าอยู่ ก็คือ คำว่า berada / ada เช่น Buku tatabahasa saya berada di atas meja itu. (หนังสือหลักภาษาของฉันอยู่ที่บนโต๊ะนั้น)
4.             คำลักษณะนามถ้าหากไม่แสดงถึงจำนวน ในภาษามลายูเราก็จะไม่ระบุคำลักษณะนามนั้น ซึ่งต่างจากภาษาไทยที่ต้องใส่ เช่น เด็ก(คน)นั้น เวลาเราพูดเป็นภาษามลายู เราเพียงแค่พูดว่า budak itu ไม่ต้องใส่คำว่า orang นะครับ

ครับเพียงแค่นี้เราก็สามารถสร้างประโยคบอกเล่าพื้นฐานในภาษามลายูได้แล้ว แต่เดี๋ยวก่อน ยังมีอีกหนึ่งประเด็นที่เราควรรู้เช่นกันครับ นั่นก็คือรูปประโยคที่เรียงภาคประธานตามด้วยภาคแสดงนี้ในบางครั้งก็สามารถนำมาวางสลับตำแหน่งกันนะครับ โดยเริ่มต้นประโยคด้วยกับภาคแสดงแล้วตามด้วยภาคประธานซึ่งถ้าทำเช่นนั้น ประโยคที่ได้จะเรียกว่า ayat songsang หรือประโยคกลับตาลปัตร นั้นเอง เช่น Cantiknya rumah ini! (สวยจังบ้านหลังนี้) ถ้ามีอะไรสงสัยก็สามารถสอบถามได้นะครับ แต่ถ้าเพื่อนสมาชิกคนใดต้องการความรู้แบบรวดเร็ว ให้เห็นภาพรูปทั้งหมดของหลักภาษามลายูพื้นฐานก็สามารถสั่งซื้อหนังสือหลักภาษามลายูพื้นฐานของผมได้นะครับ (5555 ขออภัยที่โฆษณาหนังสือของตัวเอง) แล้วกลับมาพบกันใหม่ครับ Jumpa lagi   

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น